Çocuk ne görürse onu yapar!

Ebeveyn çocuk ilişkilerinin çocuğun sosyal ve duygusal yaşamında kalıcı etkileri olduğu; bu açıdan da nitelikli ilişkiler kurmanın ne denli önemli olduğu yapılan araştırmalarla vurgu yapılmıştır. Sorunlar karşısında olumsuz baş etme becerilerine sığınmanın (şiddet, madde kullanımı vb.) yaygınlaştığı, depresyonun neredeyse ilkokul düzeyine indiği günümüzde, çocuğun anne karnına düştüğü andan itibaren algıladığı ebeveyn kabul veya reddinin, çocuğun tüm hayatı boyunca kuracağı ilişkilerinin temelini oluşturacağı unutulmamalıdır. Kabul görmediği bir ailede yetişen çocuk; kendinden farklı olanı kabul etmeyen, her türlü farklılığa tepki gösteren bir yetişkin olacaktır.

Eğer bir çocuk sürekli eleştirilmişse,

“Kınama ve ayıplamayı öğrenir.”

Eğer bir çocuk kin ortamında büyümüşse,

“Kavga etmeyi öğrenir.”

Eğer bir çocuk alay edilip aşağılanmışsa,

“Sıkılıp utanmayı öğrenir.”

Eğer bir çocuk sürekli utanç duygusuyla eğitilmişse,

“Kendini suçlamayı öğrenir.”

Eğer bir çocuk hoşgörüyle yetiştirilmişse,

“Sabırlı olmayı öğrenir.”

Eğer bir çocuk desteklenip yüreklendirilmişse,

“Kendine güven duymayı öğrenir.”

Eğer bir çocuk övülmüş ve beğenilmişse,

“Takdir etmeyi öğrenir.”

Eğer bir çocuk hakkına saygı gösterilerek büyütülmüşse,

“Adil olmayı öğrenir.”

Eğer bir çocuk güven ortamı içinde yetişmişse,

“İnançlı olmayı öğrenir”

Eğer bir çocuk kabul ve onay görmüşse,

“Kendini sevmeyi öğrenir”

Eğer bir çocuk aile içinde dostluk ve arkadaşlık görmüşse,

“Bu dünyada mutlu olmayı öğrenir”

Yazan: Nolte, 1975, Çeviren: Cüceloğlu, (http://www.ajansbir.com/kose_yazisi-854-)

Sevgiler,

Gulcin KARADENİZ